Kim jest kontrahent? Jaka jest definicja kontrahenta?

Każda osoba, która chce w pełni świadomie uczestniczyć w obrocie gospodarczym, powinna rozumieć występujące w tym obszarze pojęcia. Z określeniem „kontrahent” spotykamy się niemal codziennie, ale czy większość z nas potrafi wyjaśnić istotę tego pojęcia i odpowiedzieć na pytanie, kogo konkretnie możemy tak nazwać? Tymczasem nieznajomość tego typu podstaw może nas sporo kosztować.

Na co dzień nie zastanawiamy się nad definicją poszczególnych pojęć funkcjonujących w naszym życiu zawodowym i prywatnym. Prowadzenie własnej działalności gospodarczej jest jednak związane z koniecznością nabycia nie tylko doświadczenia, ale i wiedzy w wielu obszarach, w których się realizujemy. W wielu przypadkach z pomocą przychodzi jednak polski ustawodawca, który dokładnie określa role poszczególnych podmiotów biorących udział w świecie interesów. Ważnym ogniwem w tym kontekście są tzw. kontrahenci.

Kontrahent – definicja

Kim jest kontrahent? Takie pytanie pada niezwykle często, a my postaramy się w poniższym tekście dokładnie na nie odpowiedzieć. Jak się jednak okazuje, wyjaśnienie pojęcia „kontrahent” nie jest tak proste, jakby się mogło wydawać. Można nawet napisać, że na co dzień używamy tego określenia dosyć intuicyjnie, utożsamiając je między innymi z klientem, stroną umowy, innym przedsiębiorcą itp. Czy istnieje definicja prawna kontrahenta? Mimo iż w przepisach polskiego prawa, w tym przede wszystkim w Ordynacji podatkowej, słowo „kontrahent” pojawia się bardzo często, do dziś nie stworzono jego legalnej definicji.

Kto to jest kontrahent?

W potocznym rozumieniu określenie kontrahent pochodzi od łacińskiego „contrahens” co oznacza między innymi „ściągać” lub „skracać”. Językoznawcy wskazują, że pod pojęciem tym należy rozumieć osobę fizyczną lub prawną, która jest stroną jakiejś umowy, zobowiązania, a także partnera przy transakcjach kapitałowych.Jak już wspomniano, same akty prawne także nie wyjaśniają, kim jest kontrahent, ale już ich uzasadnienia oraz późniejsze doktrynalne interpretacje pozwalają nieco rozwiać pojawiające się wątpliwości. Zgodnie z oficjalnym komentarzem do obowiązującej Ordynacji podatkowej,kontrahentem podatnika mogą być wszystkie podmioty, które są stroną transakcji finansowej, która ma na celu wymianę towaru lub usługi.Ponadto podmiotem uprawnionym do ubiegania się o wydanie zaświadczenia może być każdy, kto jest kontrahentem podatnika prowadzącego działalność gospodarczą.

Kontrahent – kto może nim zostać?

Zgodnie z przytoczonym wcześniej rozumowaniem można byłoby stwierdzić, że kontrahentami nazywa się wszystkie podmioty, które uczestniczą w obrocie gospodarczym, a dokonywane przez nich czynności finansowe (i nie tylko) powodują skutki na gruncie prawnym.W szerszym ujęciu kontrahent to nie tylko podmiot, który dokonuje operacji finansowej, ale także wszelkiego rodzaju dłużnicy. Idąc dalej można wykazać, że każdy z kontrahentów musi posiadać zdolność prawną oraz zdolność do czynności prawnych, a więc możliwość bycia podmiotem prawa oraz zaciągania zobowiązań.

Kto nie jest kontrahentem?

Biorąc pod uwagę te kwestie pojawia się pytanie, czy jako kontrahenta należy traktować osoby niepełnoletnie? Pełną zdolność do czynności prawnych uzyskuje się bowiem dopiero po ukończeniu 18. roku życia.Z prawnego punktu widzenia osoby, które nie mogą nabywać praw i zaciągać zobowiązań nie należą do grona kontrahentów, ponieważ nie zostaną stroną żadnej wiążącej umowy. Jeśli skupimy się głównie na sferze gospodarczej, miano kontrahentów zyskują wszystkie podmioty, w tym prywatne przedsiębiorstwa oraz instytucje publiczne, które posiadają wpis w stosownym rejestrze i aktywnie prowadzą swoją działalność.Nie bez znaczenia jest tutaj fakt, że w potocznym rozumieniu mówi się, że właściciel danej firmy sprawdza wiarygodność swoich kontrahentów, a więc po prostu partnerów biznesowych.

Kontrahent a zawarcie umowy

Każdy kontrahent posiada swoje prawa oraz obowiązki. Co do zasady przyjmuje się tutaj ogólne unormowania prawne dotyczące podmiotów funkcjonujących w gospodarce, a więc zarówno osób fizycznych będących klientami przedsiębiorców, jak i osób prawnych.W wielu przypadkach jednak konieczne jest zawarcie odpowiedniej umowy, na mocy której określa się uprawnienia i zobowiązania obu stron. W tego typu dokumencie należy wskazać przedmiot umowy, oznaczyć strony, określić zakres ich współpracy, a także jej okres. Jeśli mamy do czynienia ze sprzedażą towaru lub świadczeniem usługi niezbędne jest jej dokładne wskazanie, a także określenie wysokości i terminu płatności wynagrodzenia. W umowie powinny znaleźć się ponadto zapisy dotyczące możliwości jej rozwiązania, wypowiedzenia czy też kar umownych w razie niezrealizowania zobowiązania.

Jakie obowiązki ma przedsiębiorca wobec kontrahenta?

Osoba prowadząca własną działalność gospodarczą powinna zdawać sobie sprawę z ciążących na niej obowiązków, ale i znać swoje prawa. W Polsce posiadanie swojej firmy wiąże się z szeregiem formalności natury prawnej i finansowej. Nie pomaga często zmieniające się prawo oraz przeróżna interpretacja przepisów przez poszczególne organy państwowe.Jakie obowiązki ciążą na podmiocie gospodarczym względem kontrahentów? Przede wszystkim należyte i uczciwe wywiązanie się z zawartej umowy, a także poszanowanie praw drugiej strony.W przepisach ustawowych znajduje także liczne normy wskazujące na konieczność wykonywania działalności zgodnie z zasadami uczciwej konkurencji, poszanowania dobrych obyczajów, a także słusznych interesów innych przedsiębiorców i konsumentów oraz poszanowania i ochrony praw i wolności człowieka. Więcej regulacji można znaleźć w przyjętej w 2018 roku tzw. Konstytucji Biznesu, na którą składa się szereg ustaw określających sposób prowadzenia firmy w naszym kraju.

Kontrahent a faktoring – kto jest stroną tej umowy?

Faktoring jest formą finansowania bieżącej działalności firmy korzystając z usług zewnętrznego podmiotu. Rozwiązanie to polega w praktyce na tym, że przedsiębiorca (faktorant) sprzedaje firmie świadczącej usługę faktoringu (faktorowi) wierzytelność, jaka należy się ze strony odbiorcy (kontrahenta) danego towaru lub usługi. Dzięki przeniesieniu wierzytelności na inny podmiot sprzedawca minimalizuje ryzyko i zapewnia swojej firmie płynność finansową.W przypadku faktoringu kontrahentem jest nabywca towaru lub usługi, który w momencie zawarcia transakcji staje się dłużnikiem i jest zobligowany do uiszczenia płatności w umówionym terminie.